Նախ մտածիր, հետո խոսիր...
Ամեն մարդու կյանք մի պատմություն է, որը անսահմանափակ տեզերքում իր տեղն ունի, և ինքն էլ անսահմանափակ է: Այդ պատմությունների ամեն մի կետում մի միտք կա, որը մարդն է ստեղծել և իր ներաշխարհից դուրս եկած ամեն մի բառը, այդ մտքին մեծ կարևորություն է տալիս:
Մենք սրանց մասին արդեն շատ ենք խոսել, հիմա անդրադառնանք այդ մտերից մեկին: «Նախ մտածիր, հետո խոսիր»: Այս միտքը իր մեջ ունի մեծ կարևորություն և զգալիություն այս աշխարհում: Պետք է խոսելուց առաջ մտածել, հասկանալու համար, թե կվիրավորի զրուցակցիդ, թե ոչ: Եթե խոսես առանց մտածելու, և խոսքդ վիրավորի դիմացինիդ, հնարավոր է նա քեզ շատ մոտիկ մարդ լինի՝ ընկեր, հարազատ, բարեկամ, կամ գոցե լինի անծանոթ մարդ, յուրաքանչյուր իրեն հարգող մարդ այդ դեպքում ինքը կվիրավորվի և ներեղություն կխնդրի: Բայց հնարավոր է այնպես վիրավորել, որ ներվել անհնար է, այդ դեպքում դու քեզ միշտ վատ կզգաս: Այդ պատճառով մտածիր, հետո խոսիր, հակառակ դեպքում հնարավոր է հետևանքները լինեն անդառնալի:
Комментариев нет:
Отправить комментарий